اثر یک وهله تمرین ترکیبی( استقامتی- قدرتی) بر بیان ژن سایتوکاین های پیش التهابی و ضد التهابی در لکوسیت افراد سالم و بیماران دیابتی نوع2

هدف از این پژوهش بررسی اثر یک وهله تمرین ترکیبی بر بیان ژن سایتوکاین های پیش التهابی و ضد التهابی در لکوسیت زنان سالم و دیابتی نوع 2 می باشد. آزمودنی های مورد مطالعه در این تحقیق شامل دو گروه از زنان سالم و دیابتی بودند که با توجه به محدود بودن رده سنی 38-30 سال تعداد افراد شرکت کننده در هر گروه {6 n=}نفر انتخاب و در مجموع {12n=}نفر آزمودنی مورد مطالعه قرار گرفتند.افراد دیابتی دراین مطالعه شاخص گلیسمی بالاتر از 130 میلی گرم بر دسی لیتر و افراد سالم شاخص گلیسمی90 میلی گرم بر دسی لیتر را دارا بودند، افراد واجد شرایط به صورت تصادفی انتخاب و افراد سالم نیز با توجه به شرایط تحقیق از نمونه های در دسترس و به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها پس از اخذ رضایت نامه کتبی یک وهله تمرین را مطابق پروتکل تمرینی همزمان( تمرین مقاومتی با 80 درصد یک تکرار بیشینه شامل حرکات اسکات، پرس سینه، فلکشن زانو و زیر بغل و تمرین استقامتی با شدت 70-75 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت سی دقیقه بر روی تردمیل) به فعالیت پرداختند. از آزمودنی ها در دو نوبت قبل از تمرین و بلافاصله پس از تمرین خون گیری به عمل آمد. از نرم افزار رست و آزمون t همبسته برای بررسی تفاوت ها و همبستگی ها استفاده شد. یافته ها نشان داد میزان بیان ژن اینترفرون گاما و عامل تغییر رشد بتا در افراد سالم و دیابتی نوع 2 بعد از فعالیت نسبت به سطوح قبل از تمرین تغییری نکرد. علاوه بر این، نتایج تحقیق نشان داد که ژن اینترلوکین 18 در لکوسیت افراد سالم و دیابتی بلافاصله بعد از تمرین بیان نشده است. نتاج حاصل از پژوهش حاضر بیانگر این است که تمرین ترکییبی در یک وهله نمی تواند تغییری را در بیان ژن اینترفرون گاما، اینترلوکین 18 و tgf-? ایجاد کند. واژه های کلیدی: دیابت نوع 2، تمرینات همزمان، اینترلوکین 18، اینترفرون گاما، عامل تغییر رشد بتا